Dag 1 van onze 9-daagse tocht gaat pal naar het zuiden. We rijden langs Kortrijk, via de Scheldevallei naar Doornik, waar we al snel België verlaten.

Via de gekende kasseien van Parijs-Roubaix rijden we in deze vlakke rit langs Denain naar Cambrai. Verder naar het zuiden laten we Saint-Quentin links liggen. Iets verder ligt het kleine dorp Dury, waar we overnachten in een charmante oude woonwagen.

De kop is er af, 167 kilometers staan op de teller, hopelijk zijn we warmgedraaid want morgen begint het echte werk.

Het eerste gedeelte van rit 2 ligt in

Picardië. Waar rit 1 zo goed als vlak was, zo zijn de heuvels kenmerkend voor deze streek. Opnieuw rijden we pal naar het zuiden, wat tijdens de zomermaanden wel eens tegenwind kan betekenen.

Tussen Compiègne en Soissons dwarsen we de vallei van de Aisne.

We rijden Picardië uit en komen in Ile-de-France, de streek ten oosten van de Franse hoofdstad. Het blijft de ganse dag heuvelachtig ( 1.6 hm) en we rijden door het ene kleine dorp na het andere. In de namiddag dwarsen we de vallei van de Marne. We overnachten in een kleine Chambre d'hôtes met een gezellige tuin. Hopelijk is het op dag 2 niet al te warm, want in het gehucht Beauchery-Saint-Martin is geen enkele bar te bespeuren.

Op dag 3 rijden we al snel naar de vallei van de Seine. We rijden niet meer pal in zuidelijke richting, het wordt eerder zuidzuidoost. Er zijn beduidend minder hellingen dan op dag 2, deze worden wel langer zodat opnieuw ruim 1.400 meter moet geklommen worden.

We rijden Bourgondië binnen. Bosrijk gebied wordt afgewisseld met opnieuw tientallen kleine gehuchten. We rijden een tijdje parallel aan de rivier de Armaçon waardoor we in de enige noemenswaardige gemeente, Tonerre, terecht komen. Een terrasje weigeren om op krachten te komen om de laatste 45 kilometer aan te vatten wordt moeilijk.

Overnachten doen we in La Buffonerie, een statig herenhuis nabij de abdij van Moutiers-Saint-Jean, een gemeente met amper 250 inwoners.

Ondertussen bevinden we ons in het departement Côte d'Or. Vandaag staat met 168 kilometer de langste etappe op het programma. Na de start volgen enkele kleine gemeenten en 2 kleine kuitenbijters die ons in de nabijheid van de Autoroute du soleil brengen. Deze autosnelweg tussen Parijs en Beaune zal in de voormiddag nooit ver weg zijn. Na een 80-tal kilometer volgt de enige noemenswaardige hindernis vandaag, als we de lengte van de rit buiten beschouwing laten, de Col de Bessy-en-Chaume. Vanaf hier is het bergaf richting Beaune. Net voor Beaune passeren we nog het domein van het kasteel van Savigny-les-Beaunes. Misschien moeten we hier lunchen tussen de collectie van de kasteelheer: Abarth-sportwagens, motor oldtimers en straaljagers. Na Beaune rijden we vandaag enkel nog op vlakke wegen. De laatste kilometers brengen ons in de Jura waar we verblijven in Domaine de Bersaillin. We verblijven in de Chambre etoilée, waar een sterrenplafond ons hopelijk doet wegdromen na een verkwikkende plons in het zwembad.

Hopelijk heeft de Chambre etoilée op Domaine Bersaillin ons een goede nachtrust bezorgd en hebben de sterren ons niet wakker gehouden zodat we rit 5 fit kunnen aanvatten.

Op dag 5 rijden we vanuit de Jura naar het departement met nummer 1, Ain.

De departementnummers werden in alfabetische volgorde toegekend, vandaar. 

Al snel rijden we door de "reculée's", de kloven die uitgesleten zijn in de kalkplateau's van de Jura. Na een 20-tal kilometer, in Baume-Les-Messieurs verlaten we de kloof en dat betekent dat er moet geklommen worden. Dit klauterwerk brengt ons op een plateau waar we de volgende 50 kilometer zuidwaarts trekken en de Jura verlaten.

We dalen af naar Thoirette, waar we de brug over de Ain oversteken. Via de Col de Matafelon klimmen we opnieuw van het water weg. Net voor de kaap van de 100 kilometer passeren we in de gemeente Port het Lac du Nantua, een ideale plaats voor een rustmoment.

Er rest ons echter nog wat klimwerk: we moeten de 400 meter hoger gelegen Col de la Cheminée over. Overnachten doen we in Valreley, een ecologische chambre d'hôtes.

Kenmerkend voor de Savoie en het aanpalende Haute-Savoie zijn de 2 grote natuurlijke meren.  Het Lac du Bourget en het Lac d'Annecy. Beide worden gescheiden door het Baugesmassief. Plak dit allemaal aan elkaar in een rit en je hebt een afdruk van Dag 6.

We starten in dalende lijn, de eerste 5 km zakken we 300 meter richting de Rhône nabij Culoz. Het blijft vlak tot het Lac du Bourget in beeld komt. Om de drukte langs het meer te mijden in Aix-Les-Bains en Chambéry trekken we al heel snel het Baugesmassief in. Hoewel  we nog niet in het hooggebergte zitten - we blijven vandaag nog onder de 1.000 meter - zal er nog veel op de kleine plateau gereden worden. Drie beklimmingen:

Col de la Chambotte, Col du Goléron en vervolgens Col de Leschaux brengen ons naar het Lac d'Annecy. Hier nemen we de oude spoorwegbedding  in de richting van Albertville. In Faverges verlaten we het dal en trekken we opnieuw het Baugesmassief in. Via Col de Tamié rijden we naar Tournon nabij het olympische Albertville. We verblijven in een oud wijnvat van 10.000 liter. Hopelijk is het aroma eruit verdwenen...

Hopelijk hebben we een goede nacht in ons vat van 10.000 liter, want we kunnen gerust uitslapen op dag 7. Er wachten ons slechts 67 kilometers, wel  krijgen we onze eerste echte Alpenreus onder de wielen geschoven. Langs de Isère in de Tarentaisevallei fietsen we naar de voet van Col de la Madeleine. De Col de la Madeleine betekent 25,9 km klimmen aan 6,1% gemiddeld met een piek van 12%. Het bord "2.000 meter" op de top is ietwat overdreven, want met 1.993 m is hij net te klein om de magische grens te overschrijden. Waarschijnlijk vond de dienst toerisme dat 2.000 mooier oogde voor de foto. Het zal ons worst wezen, morgen gaan we hoger en Papie zit al een tijdje veel hoger. Boven heb je keuze tussen enkele terrassen die bij mooi weer teren op fietsers en motards. Wat rest is enkel een snelle afdaling richting La Chambre, dit ligt in de wat grauwe Mauriennevallei. Overnachten doen we in een cabane, een soort trollenhuisje op domein L' Entre 2 Cols. 

Vandaag fietsen we naar het dak van RideforPapie, we klimmen tot 2.642 meter. We verlaten onze ton waarin we sliepen en rijden door de vallei van de Arc. In Saint-Jean-de-Maurienne laten we de Col du Glandon aan ons voorbij gaan :-) We rijden verder richting Saint-Michel-de-Maurienne. Hier starten we aan ons voorgerecht, de Col du Télégraphe richting Valloire laat ons warm draaien voor wat volgt. Met de Col du Galibier rijden we op wegen waar heel wat wielergeschiedenis is geschreven. Hopelijk zijn de weergoden ons goedgezind want sneeuw is hier ook in de zomer geen rariteit. We dalen af naar de Lautaret waar we de Marmotte verlaten door niet naar Alp d'Huez te rijden maar richting Briançon te kiezen, waar Hotel de Paris op ons wacht.

De rit met de meeste hoogtemeters (3.010) wordt opgespaard voor de laatste dag.

Vanuit Briançon klimmen we naar de top van Col d'Izoard op 2.361 m. In de afdaling stoppen we  gegarandeerd om La Casse Déserte te bewonderen. In de vallei van de Guil wordt het ongetwijfeld vloeken op de tegenwind zodat het stampen wordt ondanks de dalende lijn. In Guillestre wacht ons de laatste opdracht, de Col de Vars (2.109 m). Eenmaal boven rijden we freewheelend tot het machtig gezellig marktje van Barcelonette. Ongetwijfeld wordt dit een emotioneel moment.